Bastian Bux
ماه من از هجر روی تو
شد چو موی تو سیه
همه روزم و شبم تبه
چه چاره کنم دلآرام
راحت جان رفتی از برم
دیده‌ی ترم بنگر
که از دوری رُخت دیگر
ندارم قرار و آرام
از سفر چه دیدی بگو گل من
بی خبر رها کرده‌‌ای دل من
زد شرر فراغت به جانم ای گل
نازنین تو که بی وفا نبودی
اینچنین چرا ترک ما نمودی
آفرین بر عهد و وفایت ای گل