Bastian Bux
یارا دل دیوانه را با خود کجاها میبری
با من بگو آرام جان قلب مرا چند میخری
از باورم دور است هنوز امشب نشسته در نظر
آن یارکِ شیرین زبان آن دلبرِ پر شور و شر
ای وای نگار جانم نگار، نشسته پیشم بی‌قرار
خواب و خیال است یا که نه، دست من است و زلف یار
مستم من از بوی تنش، از عطر ناب پیرهنش
دل میبرد از منِ زار، با طرز لبخند زدنش
حالا که با من ما شدی، جان و دلم دستان توست
حال و هوای امشبم شعبده‌ی چشمان توست
کام دلم وا شد و جان، مستم ز عشقت بی امان
قربانِ آن ناز و ادات، بردی ز من تاب و توان